Гэр бүлээ аз жаргалтай байлгахын төлөө маш их өөрчлөлт хийх ёстой
-Австралид үлдэх, ажиллах, амьдрах боломж мэдээж танд байсан. Яагаад үлдээгүй вэ?
- Би Австралид 2007-2011 оны хооронд ажилласан. Тэнд үлдвэл том газрын нэг жижигхэн ажилтан л болно шүү дээ. Амиа бодвол мэдээж сайхан л амьдарчих байх. Харин эх оронд маань уул уурхай хөгжих гээд ажил ид оволзож байхад би яаж зүгээр хараад суух юм. Энэ том бүтээн байгуулалтад гар бие оролцъё, хувь нэмрээ оруулъя гэдэг бодлын үүднээс буцаад ирсэн. Уул уурхайн салбарын хөгжил ирээдүйд улсын эдийн засагт өндөр хувь нэмэр оруулахаар харагдсан.
- Эх орондоо буцаад ирэхэд ямар байв?
-Өндөр хөгжилтэй оронд хүн очоод соёлын шоконд ордог бол би эх орондоо ирээд шоконд орсон. Онгоцны буудал дээр аав ээж хоёр маань тосоход харц нь цаанаа л гунигтай, царай зүс нь гундуу ч юм шиг. Тэгээд эргэн тойрныхоо хүмүүсийг хартал бүгд тийм нэг л аз жаргалгүй, сэтгэл хангалуун биш. Манай нийгэм хүнээ аз жаргалгүй амьдруулж байгаа нь илт. Эхний уулзсан хүний ярианаас л мэдэгдэнэ. Ажиллаад хичээгээд байгаа ч амьдралд нь хүрэлцдэггүй.
- Монголчууд хүнээс дутахгүй байх гэж өөрсдийгөө их зовоодог юм биш үү. Заавал үнэтэй машин унаж, үнэтэй утас барьсан бол хүн шиг гэж тоох гээд байгаа юм шиг. Таны хувьд мөнгө хэрэглээг юу гэж боддог вэ?
- Байгаа боломж бас хэрэгтэй хэрэгцээндээ тааруулаад л амьдрахыг боддог. Би хүний хэрэгцээнээс илүү хэрэглээг ойлгодоггүй. Харин үр хүүхдээ сайн боловсрол эзэмшүүлэхэд анхаардаг. Мөнгө бол хэрэглээ. Хот дотор түгжрэлтэй үед аль болох байгальд ээлтэй, утаа бага ялгаруулдаг, бензин бага иддэг машин сонирхоно. Хот хооронд эсвэл хөдөө байнга явахад замын бартаанаас шалтгаалаад сонгоно. Би хувцсаа өөрөө сонгодог. Удаан эдэлгээтэй, цөөн байвал амар. Хэрэгцээндээ тохируулж хэрэглэх нь зөв. Илүү юм илүү л байдаг биз дээ.
-Гэр бүлийнхээ тухайд?
-Эхнэр, гурван хүүхэдтэй. Эхнэр маань Оюутолгойн хүний нөөцийн бодлого төлөвлөлтийн ахлах мэргэжилтэн хийдэг. Австралид сургууль төгссөн. Хоёр охин 9, 7 настай. Бага хүү маань 2 ойтой.
-Эхнэртэйгээ танилцсан гэрлэсэн гээд нандин дурсамжаа сөхвөл...?
-Оюутолгойд ажиллаж байхдаа анх эхнэртэйгээ танилцсан. Манай хүн их даруухан, дуу цөөтэй, айлын бага айлын ганц охин. Танилцаад ярилцаад явж байтал бага ярьдаг болохоор надад дуртай дургүй нь мэдэгдэхгүй, гэхдээ мессеж бичихээр нааштай байгаад байдаг. (инээв) Тэгэхээр нь дараа нь нэг арга хэмжээнд урьчихсан чинь манай хүн ув улаан хувцастай их чухалчилж ирсэн л дээ. Улаан гутал, өмд, цамц, цүнхтэй ирсэн. Тэр уулзалтад би найзуудтайгаа уулзана гэж бодоод тийм ч их ач холбогдол өгөөгүй, бараг ирэхгүй болов уу гэж бодож байсан юм.
-Гэтэл гоёод хүрээд ирсэн...?
- Тэгсэн. Тэгж байж л нэг юм талтайг нь мэдэхгүй юу. Дараа нь гэрлэх санал тавьсан чинь бас л за ч гээгүй, үгүй ч гээгүй. Тэгэхээр нь хуримын бөгж өгөөд “Миний эхнэр болох уу?” гээд тулгаж асууж байж л “Бололгүй яах вэ дээ” гэдэг үг сонслоо шүү дээ.
-Аав болох анхны мэдрэмж ямар байв?
- Өөрийгөө аав болж байгаа гэдэгт итгэж өгөхгүй эхнэрийнхээ гэдсэн дээр гараа тавиад хүүхэд хөдлөхөд нь сонин санагдаад л.
-Ямархуу аав бэ?
- Аав болсон цагаас хойш би маш их өөрчлөгдсөн. Ирээдүйд үлдэх үр хүүхдээ, гэр бүлээ аз жаргалтай байлгахын төлөө маш их өөрчлөлт хийх ёстой гэж бодоод улс төрийн акц хүртэл хийж, энэ нийгэм дэх болохгүй бүтэхгүй зүйлсийг өөрчлөх гэж, сайжруулах гэж гэртээ байхаасаа байхгүй нь их аав болсон доо.
Мөн хачин хүнээ. Аав болонгуутаа гэртээ шигдээд хүүхдээ эрхлүүлэх биш ирээдүйг нь засахаар гудамжинд жагсаж явдаг. Улс төрд аав болоод ороод ирсэн хүн юм байна. Гэхдээ таны зөв л дөө. Бид л үр хүүхдийнхээ ирээдүйг гадаа гарч өөрчлөхгүй юм бол гэртээ дэлгэцний араас шүүмжлээд юуг ч өөрчлөхгүй шүү дээ. Танд амжилт хүсье.