ӨвөрМонголын өөртөө засах орны сургуулиудад коронавирусийн улмаас монгол хэл дээрх хичээлүүдийг түр цуцлаад байжээ. Тэгвэл саяхан сурагчдад эдгээр хичээлүүд хэзээ ч дахин орохгүй бөгөөд одоо бүх хичээл хятад хэл дээр явагдана гэдгийг мэдэгдсэн байна.

Энэ явдал Түнляо хотын болон ойролцоох ахлах сургуулиудад болж байгаа бөгөөд цаашлаад Түнляо үндэстний их сургууль болон тус автономит бүсийн бусад хэсэгт үйлчилж эхлэх төлөвтэй байна.

Хятадын эрх баригч Коммунист намын энэхүү алхмыг монгол хүний онцлог шинж, хэл, соёлыг устгах томоохон кампанит ажлын нэг хэсэг гэж үзэх нь зүйтэй. Өвөр Монголын нутаг дэвсгэрт дээр үеэс олон тооны хятад иргэд цагаачлан ирснээр монголчууд одоо цөөнх болсон. Таван сая орчим өвөрмонголчууд одоо бүс нутгийнхаа хүн амын 20 хувийг эзэлдэг. 1980 онд уг автономит мужид монгол хэл дээр боловсрол олгодог 110 мянган бага сургууль байсан бол одоо тэдний 80 гаруй хувь нь хаагдан, хүүхдүүд хятад хэл дээр сурах болжээ.

Монгол өв соёлыг үгүй хийх бодлого үүгээр өндөрлөсөнгүй, нийгэм, эдийн засгийн асуудал дээр ч илэрнэ. Бүс нутгийн олон монголчууд малчин хэдий ч Хятадын төр засаг тэдний бэлчээр нутгийг “экологи”-ийн нэрээр булаан авдаг. БНХАУ-ын Коммунист нам ийнхүү экологийн нэрэн дор байгалийн нөөц баялаг ихтэй ӨМӨЗО-ны газар нутгийг уул уурхайн зорилгоор хураан авахыг санаархдаг нь энэ.

Жишээлбэл, өнгөрөгч зургадугаар сарын 1-ний өглөө Сөнөд зүүн хошууны Баян-Уул сумын 400 гаруй монгол малчин бэлчээрээ булаалгаснаа эсэргүүцэн, хошууны нийслэл Линдонг руу жагсжээ. Тэдний бараг 200 нь баривчлагдсан бөгөөд олонх нь нулимс асгаруулагч хийд өртөн, цэрэг цагдаагийнханд зодуулсан байна. Эдгээр эсэргүүцлийн жагсаалыг дэмжсэн идэвхтнүүд ч мөн шоронд орсон. Уг жагсаалын дараагаар  Цогжил, Хасчулуу гэх хоёр идэвхтэн тус тус найман сар, дөрвөн сар хоригдох ял сонсжээ.

Шинжаан, Төвдтэй харьцуулбал олон улсын хэмжээнд төдийлөн ил болоогүй ч Хятадын эрх баригч Коммунист намын Өвөр Монголд хийж буй үйл ажиллагаа мөн адил соёлын геноцид юм.

Эх сурвалж: Bitter Winter

---